Urodził się 10 listopada 1908 r. we wsi Majków (dziś dzielnica Kalisza). W tym mieście uczył się w szkole podstawowej i średniej. W latach 1927‒1932 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku i 19 czerwca 1932 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jego pierwszą placówką był wikariat w Służewie, gdzie dał się poznać jako wyróżniający się nauczyciel i wychowawca. Po dwóch latach pracy, w 1934 r. mianowany został prefektem w Liceum Piusa X we Włocławku, a rok później wychowawcą i prefektem w Gimnazjum ks. Jana Długosza, a także przez rok (1935) był kapelanem więziennym. Chcąc poszerzyć i pogłębić swoją wiedzę rozpoczął w 1937 r. zaoczne studia na Uniwersytecie we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej wraz z grupą gimnazjalistów 7 listopada przedostał się do Warszawy i znalazł schronienie w Domu Dziecka im. ks. Boduena, gdzie przez całą okupację współpracował z dyrektor Marią Wierzbicką. Przebywając w stolicy, podjął konspiracyjne studia na Wydziale Filologii Uniwersytetu Poznańskiego. Był nauczycielem na tajnych kompletach. Związał się także z podziemnym ruchem oporu, sprawując funkcję kapelana Armii Krajowej. Ocalił życie wielu żydowskim dzieciom, wynosząc je z getta do domu Boduena i załatwiając fałszywe metryki chrztu. Opiekował się młodzieżą, zwłaszcza sierotami, pomagając im w różny sposób. Otoczył opieką materialną i duchową alumnów seminarium włocławskiego rozproszonych po całej Generalnej Guberni. Wielu z nich dzięki pomocy ks. Tomaszewskiego ukończyło studia i otrzymało święcenia.

Na początku 1945 r. ks. Tomaszewski powrócił do diecezji i objął obowiązki kapelana wojskowego najpierw w Kaliszu, a później w Modlinie i pełnił je do 1946 r. W tym samym roku biskup włocławski Karol Radoński mianował go prefektem Niższego Seminarium Duchownego, a następnie powierzył mu obowiązki ojca duchownego (1946‒1952) i profesora przedmiotów katechetycznych i pedagogicznych (1946‒1966) w Wyższym Seminarium Duchownym. Później ks. Tomaszewski pełnił wiele różnych funkcji, był m.in.: promotorem sprawiedliwości, delegatem biskupim ds. gimnazjum Długosza, członkiem Diecezjalnej Rady Administracyjnej (1952‒1958).

Dnia 20 czerwca 1952 r. ks. Tomaszewski został proboszczem parafii katedralnej (liczącej wówczas około 14.700 wiernych) i był nim do 4 kwietnia 1956 r. Przez cztery lata dał się poznać jako gorliwy duszpasterz wszystkich, zarówno majętnych, jak i ubogich, starych i młodych, zdrowych i chorych. Szczególnie jednak troszczył się o ubogich, chorych i potrzebujących jakiejkolwiek pomocy. Oddał wiele własnej krwi (był honorowym krwiodawcą), aby ratować ludzkie życie.

W protokole wizytacji biskupiej w parafii z tego czasu podkreślono, że została zorganizowana katecheza dla dzieci i młodzieży (w trzech pomieszczeniach katedry), była też katecheza dla przedszkolaków. W każdą niedzielę dla dzieci przedszkolnych sprawowano Eucharystię w sali przy ul. Gdańskiej. Dla mieszkańców Zawiśla odprawiano msze w domu prywatnym przy ul. Grodzkiej w każdą niedzielę i święta.

W 1959 r. został mianowany kierownikiem referatu duszpasterstwa specjalnego przy Kurii Diecezjalnej Włocławskiej (organizował przede wszystkim duszpasterstwo niewidomych i głuchoniemych). Pełnił także funkcję egzaminatora posynodalnego od 1960 r. oraz od 1964 r. diecezjalnego wizytatora żeńskich domów zakonnych. W latach 1959–1961 był dyrektorem Niższego Seminarium Duchownego we Włocławku.

W uznaniu zasług otrzymał w 1949 r. godność kanonika honorowego kolegiaty kaliskiej, a w 1964 r. kapelana papieskiego.

Ks. Piotr Tomaszewski zmarł 17 stycznia 1967 r. w Warszawie po czteromiesięcznej chorobie raka płuc. Ceremonie pogrzebowe odbyły się 20 stycznia we włocławskiej bazylice katedralnej. Mszy żałobnej przewodniczył bp Kazimierz Majdański, a kazanie pogrzebowe wygłosił ordynariusz włocławski bp Antoni Pawłowski. W pogrzebie uczestniczyło ok. 200 kapłanów oraz wielotysięczna rzesza włocławian. Ks. Piotr Tomaszewski został pochowany w kwaterze kapłańskiej na cmentarzu komunalnym przy al. Chopina we Włocławku. W katedrze włocławskiej jego nazwisko figuruje na tablicy proboszczów parafii katedralnej.

Na podstawie: Włocławski słownik biograficzny, t. 4, Włocławek 2006, s. 161‒163