Ks. bp Wiesław Alojzy Mering urodził się 10 grudnia 1945 r. w Żukowie koło Gdańska. W wieku 17 lat wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, jednak po dwóch latach zrezygnował z niego i przeniósł się na studia filozoficzne na Katolicki Uniwersytet Lubelski, gdzie był uczniem prof. Stefana Swieżawskiego. Po uzyskaniu magisterium z filozofii chrześcijańskiej powrócił do pelplińskiego seminarium.

Święcenia kapłańskie przyjął 21 maja 1972 r. w Gdyni z rąk biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej Zygfryda Kowalskiego. Po dwóch latach pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii św. Marcina w Sierakowicach rozpoczął studia doktoranckie na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył w 1976 r. doktoratem nauk humanistycznych. Następnie przez rok studiował teologię na Uniwersytecie Nauk Humanistycznych w Strasburgu, jako stypendysta rządu francuskiego, uzyskując tam stopień licencjata.

Po powrocie do Polski był wikariuszem w dwóch parafiach: Chrystusa Króla w Toruniu (1978) i MB Różańcowej w Gdyni (1978–81). W 1982 r. został proboszczem w Lignowach koło Pelplina. Pełnił również funkcję duszpasterza rodzin diecezji chełmińskiej (był nim do 1989 r.) i diecezjalnego wizytatora nauki religii (do 1990 r.).

W 1992 r. został mianowany Rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, w którym od wielu lat wykładał wstęp do filozofii, metafizykę, historię filozofii i antropologię filozoficzną.

W 1994 r. został odznaczony godnością prałata honorowego Jego Świątobliwości i kanonika gremialnego Kapituły Katedralnej Pelplińskiej.

W 1996 r. ks. Mering opublikował książkę Wstęp do filozofii. Jest też autorem skryptu z metafizyki oraz ponad 400 artykułów naukowych, publicystycznych, o tematyce religijnej i światopoglądowej, które ukazały się m.in. w „Przewodniku Katolickim”, „Gościu Niedzielnym”, „Pielgrzymie” i „Studiach Pelplińskich”.

25 marca 2003 r. została ogłoszona decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o mianowaniu ks. Rektora Wiesława Meringa biskupem włocławskim. Nowy Ordynariusz Diecezji święcenia biskupie przyjął i dokonał ingresu do Katedry Włocławskiej dn. 26 kwietnia 2003 r. Jako dewizę swej posługi przyjął słowa: „Iustitia, pax et gaudium”, zaczerpnięte z Listu św. Pawła do Rzymian (14, 17): „Królestwo Boże [...] to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”.

Od samego początku swej posługi biskupiej w diecezji zreorganizował kurię biskupią, uporządkował sprawy związane z wydawnictwami: Diecezjalnym i Duszpasterstwa Rolników, przeprowadził zmiany personalne w kurii biskupiej i seminarium duchownym oraz w innych instytucjach diecezjalnych, kapitule katedralnej i kapitułach kolegiackich. W nowych składach ustanowił komisje, rady i zespoły. Powołał Radę ds. Święceń, Diecezjalny Zespół ds. Stałej Formacji Kapłanów oraz Studyjny Zespół ds. Duszpasterstwa Ogólnego.

W trosce o formację i duchowość kapłanów, ich uświęcenie i gorliwą pracę duszpasterską oraz rozwój duchowo-intelektualny wydał ramowy program stałej formacji kapłanów, a każdego roku wydaje szczegółowy program tej formacji.

Ustanowił w diecezji kolejne sanktuaria: św. Maksymiliana Kolbego w Zduńskiej Woli, błogosławionego Bogumiła w Dobrowie i Matki Bożej Bolesnej w Skulsku. Podjął decyzję o rozbudowie sanktuarium urodzin i chrztu siostry Faustyny w Świnicach Warckich, gdzie wmurował kamień węgielny oraz erygował dom zakonny Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Zainicjował diecezjalną pielgrzymkę dzieci pierwszokomunijnych, która co roku odbywa się do tego sanktuarium.

Erygował podczas swego pasterzowania trzy parafie: św. Bogumiła w Kole, Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe i św. Jana Diego w Żychlinie oraz św. Pawła Ap. w Zduńskiej Woli.

Poświęcił nowe kościoły: Ducha Świętego we Włocławku-Michelinie, Najświętszego Serca Pana Jezusa we Włocławku, Matki Bożej Częstochowskiej w Kole oraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Brzeźnie, św. Barbary w Turku, św. Jana Vianneya w Dąbiu Kujawskim i św. Andrzeja Ap. w Kościelcu Kolskim. Poświęcił i wmurował kamień węgielny świątyni w Turku-Obrzębinie i Odolionie.

Podjął starania o nadanie świątyni w Licheniu tytułu i godności bazyliki mniejszej, co Stolica Apostolska przyznała dekretem z dnia 25 lutego 2005 r. oraz kościołowi Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zduńskiej Woli, co stało się 24 listopada 2008 r.

Od 19 marca do 9 października 2011 r. przewodniczył obchodom jubileuszu 600-lecia konsekracji katedry włocławskiej. Rok jubileuszowy stał się świętem wiary dla całej diecezji.

Wydał instrukcję dotyczącą przygotowania młodzieży do sakramentu bierzmowania w diecezji włocławskiej i ustanowił 135 nadzwyczajnych szafarzy komunii świętej w diecezji.

Otworzył w grudniu 2005 r. Muzeum Diecezjalne oraz utworzył Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego we Włocławku.

Uregulował wiele spraw związanych z administrowaniem dóbr kościelnych, ich sprzedażą i zaciąganiem pożyczek przez kościelne osoby prawne, pensjami otrzymywanymi przez księży z racji uczenia w szkole lub z racji pełnienia posługi kapelańskiej w szpitalach lub innych instytucjach. Pozyskał środki finansowe dla Domu Rekolekcyjnego w Żydowie, który od września 2004 r. stał się Domem Rekolekcyjnym Diecezji Włocławskiej, na urządzenie i zorganizowanie schroniska dla bezdomnych we Włocławku, a także dla Domu Dobrego Pasterza w Michelinie. Powołał też Fundusz Solidarnościowy Kapłanów Diecezji Włocławskiej, którego celem jest niesienie pomocy finansowej kapłanom znajdującym się w bardzo trudnej sytuacji zdrowotnej czy materialnej.

Uregulował sprawy związane z obejmowaniem parafii przez proboszczów i kanonicznym objęciem urzędu proboszczowskiego, egzaminem proboszczowskim, jak też urlopami kapłańskimi. Wydał nowe prawo pogrzebowe w diecezji włocławskiej.

Szczególną troską otacza Wyższe Seminarium Duchowne. Wyrazem tego są spotkania z alumnami, prowadzenie wykładów, udział w konferencjach profesorskich, jak też dbałość o sprawy ekonomiczne seminarium.

Wyrazem pasterskiej troski Księdza Biskupa o powierzony Kościół Włocławski są listy i odezwy kierowane do kapłanów i wiernych diecezji z racji świąt lub też ważnych wydarzeń w życiu Kościoła i Ojczyzny.

Od 2005 r. był członkiem Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego. Od tego roku pełnił również funkcję przewodniczącego Komitetu ds. Dialogu z Niewierzącymi, a od 2006 r. funkcję przewodniczącego Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy Konferencji Episkopatu Polski.

Był 76. ordynariuszem diecezji włocławskiej.