Władysław Giszter urodził się 4 października 1898 roku w Michałowie, parafia Ostrowite w powiecie słupeckim. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum w Słupcy, Piotrkowie Trybunalskim i Włocławku wstąpił w 1917 r. do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku i został przyjęty od razu na kurs II. Jeszcze przed ukończeniem studiów w seminarium duchownym, jako alumn ostatniego kursu, otrzymał 28 października 1922 r. święcenia kapłańskie i jako wybitnie uzdolniony został wysłany na studia filozoficzne do Instytutu Katolickiego w Paryżu. Tam m.in. słuchał wykładów Jaque’a Maritaina, wybitnego profesora filozofii współczesnej, który pozostał dla niego autorytetem do końca życia. W Paryżu zapadł na bardzo ciężką chorobę płuc. Wydelegowani przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego kapłani przewieźli go w 1926 r. na kurację zdrowotną do Zakopanego. Po wyleczeniu, w 1929 r. powrócił do Paryża, wieńcząc studia zdobyciem doktoratu. Po powrocie do Polski pełnił funkcję prefekta Seminarium Nauczycielskiego Janiny Steinbokówny we Włocławku, Gimnazjum Sióstr Urszulanek i Państwowego Gimnazjum Mechanicznego. Przez rok akademicki (1934–1935) był profesorem filozofii we włocławskim seminarium. W latach 1935–1939 był prefektem w gimnazjum państwowym w Zduńskiej Woli, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Po aresztowaniu i krótkim pobycie w sieradzkim więzieniu wywieziono go na teren diecezji kieleckiej, skąd przedostał się do diecezji sandomierskiej, gdzie prowadził pracę duszpasterską.

Po zakończeniu wojny przez dwa lata (1945–1947) był administratorem parafii Warta, zyskując tam powszechne uznanie ze strony parafian. W 1947 r. biskup włocławski Karol Radoński powołał go na stanowisko profesora filozofii seminarium włocławskiego (po rezygnacji dotychczasowego profesora tych przedmiotów – ks. Józefa Iwanickiego), które to stanowisko piastował do czasu przejścia na emeryturę (14 IX 1971), czyli 24 lata.

W 1948 r. mianowany został kanonikiem włocławskiej kapituły bazyliki katedralnej, a 1 VIII 1949 r., z upoważnienia tejże, proboszczem parafii katedralnej (po ks. Józefie Kruszyńskim). Funkcję tę pełnił do 20 VI 1952 r. Mimo że jako proboszcz był reprezentantem kapituły katedralnej, w administrowaniu parafią starał się zachować niezależność od niej, co mu się w znacznym stopniu udało, chociaż kapituła uważała, że „proboszcz bez jej zgody nie może w katedrze wbić nawet gwoździa”. Od tego czasu kolejni proboszczowie parafii katedralnej zachowali spory zakres niezależności od kapituły, mimo że formalnie – zgodnie z dekretem erekcyjnym parafii z 22 II 1947 r. – proboszczem nadal była „kapituła bazyliki katedralnej, która wybiera ze swego grona proboszcza – delegata do spraw parafialnych”, który „zarządza parafią przy pomocy księdza administratora parafii i księży wikariuszy katedralnych”. Ks. Giszter, mający pewną biegłość w sprawach ekonomicznych (należał do Rady Gospodarczej w kurii diecezjalnej oraz w latach 1947–1950 był administratorem czasopisma teologicznego „Ateneum Kapłańskie”), zrezygnował z formalnego administratora parafii, a korzystał jedynie z pomocy dwóch wikariuszy (często się zmieniających), z których jeden pełnił funkcję pierwszego wikariusza, zapewne odpowiedzialnego za duszpasterstwo w parafii. W czasie jego urzędowania pokryto kopuły na kaplicach blachą miedzianą, uzupełniono brakujące cegły w ścianach katedry oraz położono cementowe płyty na placu przed katedrą (były do 1991 roku). Ks. Giszter zatrudnił w katedrze siostry ze Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej oraz zorganizował kancelarię parafialną w budynku przy ul. Gdańskiej.

Ksiądz Władysław Giszter zmarł 2 IV 1974 r. i został pochowany dwa dni później w kwaterze kapłańskiej na cmentarzu włocławskim (przy al. Chopina). W katedrze włocławskiej jego nazwisko figuruje na tablicy proboszczów parafii katedralnej.

Na podstawie: Włocławski słownik biograficzny, t. 2, Włocławek 2005, s. 52–53.